Spullen

Nou, sterkte dan maar. De forse vrouw met het opgestoken haar en het geschrokken gezicht stond met een telefoon aan haar oor. Met aan de andere kant iemand die klaarblijkelijk wel wat sterkte kon gebruiken. Het Nou, sterkte dan maar klonk ook nog als voor iets ernstigs. Het leek me een wat vreemde situatie, een vervelend telefoontje krijgen terwijl je voor je plezier over een kunstmarkt loopt. Ik voelde heel even de neiging om te vragen of het een beetje ging, of de forse vrouw ook een welgemeend Nou, sterkte dan maar kon gebruiken. Maar ik liep verder. Het was lekker weer, zon, windje, twintig graden. En het was druk op de markt. Veel geslenter, veel kijken, weinig kopen. Een hond die blafte naar elke andere hond. En er waren véél honden. Zo nu en dan trok een windvlaag als een zweep door de kramen. En dan viel er weer wat op de grond. Paniek. En tegenwoordig is het onontkoombaar, dat je vooral grijze koppen ziet, elk jaar meer. En rollators, rolstoelen en scootmobielen. Er is daardoor voor iedereen steeds minder ruimte. Kunstmarkten, ik weet niet goed wat ik ermee moet. Het zal wel aan mij liggen, ik zie er zelden iets wat me pakt. Wat er staat is vooral goed bedoeld, komt meestal wel voort uit een creatieve geest, uit vaardige handen én is voor een zinvol leven op zoek naar een welwillend en niet al te kritisch mens. Bijna alles valt in de categorie spullen en de meeste mensen hebben er daar al heel veel van dus dat zoeken wordt maar mondjesmaat vinden. Kunstmarkten zijn er voor mensen die bereid zijn nóg maar weer eens een schaal, halsketting, schilderij (Kop Van Hert, Zeeuwse Knol In Landschap Met Bietenveld En Populieren Tegen Dreigende Luchten), keramisch werk (Vrouwentorso, Egyptische Schone, Vaas Met Kraag, Stier, Paard In Sprong), wandbord (Abstract Landschap, Zon, Maan Met Sterren, Bloemen) of Fraaie Steen In Zilveren Zetting aan de vergetelheid van de opslag in het atelier te laten ontkomen. De hobbykunstenaars mogen hen dankbaar zijn.