Klik

V. is vandaag jarig. Ze is een oud-collega. We gaven beiden les aan Jerusalem, ooit de leukste middelbare school van Noord-Limburg en oostelijk Noord-Brabant. Nederlands was ons vak. We zagen elkaar de laatste jaren niet vaak maar elke keer dat we elkaar weer ontmoeten voelt dat goed. Met de overleden Cl., Ro. en F. waren we jaar na jaar het docentencabaret. Bij V. trof ik M., de weduwe van F.. Ik had haar al een tijdje niet meer getroffen maar we gingen verder waar we gebleven waren. Er zijn in een mensenleven veel mensen die komen en gaan. Soms voelt dat als teveel. Soms probeer ik me voor te stellen hoeveel er dat zijn. Ik kan je zeggen: In mijn geval heel veel. En wat me nog het meest bezighoudt is waarom ze weer uit mijn leven verdwenen. Ik bedoel: Er was niet altijd een concrete aanleiding. Verschil van menig, ja, dat was er zeker, in een aantal gevallen. Vaak ook verhuizing of iets dergelijks. En ja, ook de dood. Maar meestal gebeurde het gewoon, dat je elkaar niet meer trof en ook niet meer opzocht. Soms vond ik dat jammer, soms ook niet. Ik heb overigens gemerkt dat de draad weer oppakken mogelijk is maar zelden leidt tot een gevoel dat net zo is als toen. Als er weer een klik is dan is de klik van toen niet de klik van nu. Er is iets weg uit de relatie van toen, er is een leemte en het is lang niet zeker dat die door iets nieuws waardevols gevuld raakt. Neemt niet weg dat opnieuw investeren in een herontdekt gevoel de moeite waard is.