Venray

We rijden langs de Soleil de Langres – zoek dat zelf maar even op -, ergens tussen de afrit Langres Sud en Langres Nord. Het regent. Wij hebben de regen aan onze kont hangen. Dit jaar. Waar wij komen, is het nat. En waar wij gaan. Daar ook. We zijn om negen uur weggereden uit Beaune. Vannacht ging in een belendende kamer om half drie nog iemand douchen. Om vier uur kwam een flink gezelschap binnen, uit de kroeg. Het duurde even voordat ik weer sliep. Gisterenavond eindigden wij rond negen uur op een sjofel terrasje van een café dat het van iets anders moet hebben dan de uitstraling van het meubilair. Op de tafeltjes een afgeleefde plastic map met een lijst van minstens zo’n 350 soorten bier, spiritualiën, limonades, watertjes, likeuren en wat dies meer zij. Het heeft dus wel wat. We aten bij Les Chevaliers. We aten er goed. We aten er en realiseerden ons weer eens hoe bevoorrecht we zijn. We raakten naar aanleiding van de menukaart in het Frans aan de praat met een koppeltje Canadezen. Nou ja, haar roots zijn Indisch en die van hem liggen in Belfast. Beiden wonen in Toronto. Ze zijn redacteuren van algemeen en medisch wetenschappelijk werk. Zelf zeggen ze dat ze de producten van schrijvers beter maken. Ik geloof ze. Ik weet wat redacteuren doen, heb zelf vaak redactie gedaan. Ik koester dezelfde illusie. Tegenwoordig probeer ik vooral mijn eigen werk beter te maken. We krijgen de indruk dat Nederland in hun perceptie vooral bestaat uit Amsterdam en Rotterdam en wonder: Hij weet van het Maastricht Treaty 1992. Hij weet veel trouwens, is overal in de wereld geweest en heeft over elke plek opvattingen. Kyiv, Berlijn, Moskou, Reykjavik, herinner ik me. Hij heeft de Troubles in Belfast meegemaakt, emigreerde met zijn ouders toen hij tien was naar Canada. Haar vader kon gaan studeren in Amerika, ging van San Diego naar Toronto voor een baan aan de universiteit. In mijn ooghoeken zie ik toeristen uit alle delen van de wereld eten en drinken, flaneren. Soms denk ik: aanstellers, met je strooien hoed, met je niks-om-het-lijfjurkje, terwijl ik ook ieder z’n moment gun. Doe wat je wil. Geniet van het leven. Pratend over hun roots: zij voelt zich goed op haar gemak in India, hij in Ierland. Hij heet ook Paul, overigens. Haar naam heeft niets te maken met die van lieve L.. We gaan wat rijker weg uit Beaune. Dat in elk geval. Inmiddels zitten we thuis op ons balkon, na zeshondervijftig kilometer dorre, inspiratieloze kilometers op veel te strakke snelwegen die enkel A en B kennen.