Middenin de winkel stond een oude heer over een grote tafel gebogen. Normaal zitten daar klanten die even een kopje koffie of thee drinken. De medewerkers mogen de overwegend nog maar langzaam tussen de koopjes bewegende snuffelaars graag vertroetelen. De oude heer had aan een uiteinde van die tafel wat broeken en truien voor zich liggen en was daarmee aan het schuiven. De een bij de ander, de ander bij de een en zo verder. Het moet wel een beetje bij elkaar passen, zei hij tegen een dame met kort, grijs haar en een kekke bril. Ze was klein van stuk, een beetje iel en droeg een korte jas met daarboven een heel forse sjaal. Daarop leek haar hoofd als een grote vrucht in een fruitschaal te liggen. Alles onder haar neus was voor het oog verdwenen. Maar ik kan toch niet bezig blijven met van alles en nog wat aan te slepen? Je moet ook eens wat passen. Het klonk gedempt, zo vanuit de zachte bedding van de sjaal. Hij keek haar aan. Luister, ik ga niets passen waarvan ik niet zeker weet of het wel een goede combinatie is. En trouwens, deze trui wordt het zeker niet. Het was duidelijk dat ze haar geduld begon te verliezen. Alles wat nog van haar hoofd te zien was spuugde vuur. Ik begreep het wel, van die trui. Die had wat mij betreft zelfs in het rek kunnen blijven. Had geen kans gemaakt. Hij was van een blauw dat het op lucht en zee goed doet maar niet op truien. Daarbij, er liepen horizontaal heel dunne strepen in donkerblauw, geel en bruin overheen. Hang die maar terug, schat. Terwijl de vrouw de trui terugbracht naar een rek achterin de winkel, schoof de man een broek en een trui bij elkaar, keek er nog even goed naar, knikte langzaam nee, legde de trui opzij en nam een andere en daarna nog weer een. Toch, hij leek tot een keuze te komen. Er was immers steeds dezelfde broek in het spel op zoek naar de juiste match. De vrouw was inmiddels op de terugweg. En de man had een keuze gemaakt en slofte nu met de favoriete broek en trui naar een pashokje. Zo, ben je eruit? Die twee gaan het worden? Eindelijk dan! De man reageerde niet, stapte een van de twee pashokjes in de zijwand van de winkel in en trok het gordijn achter zich dicht. De vrouw zeeg neer op een van de stoelen die de hokjes flankeerden. Het duurde even voordat het gordijn aan de zijkant een klein stukje openging. De broek is goed maar de trui veel te groot. Je weet toch dat ik niet XL, maar hooguit L en soms zelfs M moet hebben? Ga eens kijken schat of deze – hij stak de trui door de smalle opening – er ook nog in M of L is. Ik kon de storm in het hoofd van de vrouw horen razen.