Sneeuw

Onderstaande tekst schreef ik vier jaar geleden voor de website van Lokale Omroep Gemeente Meerssen. Het is een fragment.

Het was ook de week van de sneeuw. Zondagmorgen lag er een dun laagje dat alweer vrij snel verdwenen was. Dat was wel anders in Madrid waar een sneeuwstorm de wereld helemaal op zijn kop zette. Schade 1,4 miljard euro. Sneeuw in Madrid, zo furieus en dan in deze hoeveelheden. Ik moest het even tot me door laten dringen. Sneeuwval die zelden voorkomt, las ik op de nieuwssite van de NOS. De laatste keer in 1945. Ik moest denken aan een kort verhaal van Ward Ruyslinck: de Sneeuwbui. Het jongetje Bikkel loopt naar school, het is een ochtend in mei, het begint zachtjes te sneeuwen. En het blijft sneeuwen. De school begint maar in de loop van de ochtend worden de kinderen naar huis gestuurd. Als Bikkel op weg is naar huis, ziet hij overal dode vogels liggen en er rijden ambulances rond. In de loop van de dag voelt hij zich zieker en zieker worden. ’s Avonds overlijdt hij nadat hij nog heeft meegekregen dat de oorzaak radioactieve straling is. Die ontregelt de wereld. Dat zal in Madrid niet het geval zijn geweest. Je denkt nu eerder aan CO2.

En zeg je CO2, dan zeg je planten. Wij hebben één plant in huis. En dat is meer dan genoeg. Ik ken mensen die ook in huis tussen de planten leven. Het is daar als gevolg van groene vingers en veel met de planten praten één grote, groene weelde. Onze plant hebben we – onszelf kennend – gekocht met het idee dat we een echte overlever in huis moesten halen. En dat is ie. Maar volgens mij is hij ook boos, héél boos. Toen hij pas in huis was, vloog de ene na de andere fikse scheut de pot uit. Hij kreeg ook alle aandacht, hè, als enige plant in huis. Maar allengs vergaten we vaker water en meststof  te geven. Er kan tegenwoordig alleen zo nu en dan nog een klein scheutje van af. Verder staat hij er bij als een nurkse kleuter, armen over elkaar, half van je afgekeerd, strak gezichtje, hoofdje naar de grond. Hij staat hier naast me. Ik moet hem dadelijk maar weer eens wat water geven. Maar eigenlijk moet ie verse grond, denk ik. En meer liefde. Maar ik vrees ……