Podium

Vandaag traden we met wat schrijvers op in het Venrays Museum. We troffen een heel aandachtig publiek. Altijd fijn. De publiciteit vooraf was naatje pet. Veel mensen waren er dus niet. Maar, de sfeer was goed, het gevoel was goed, de kwaliteit was oké. El kwam ook even luisteren en vond mijn bijdrage nogal zwaarmoedig. Ze had gelijk, maar het kon me niks schelen. Volgende keer anders. Toen ik dat dacht, ging door mijn hoofd: Volgende keer? En tegelijk ook dat ik niet echt nerveus was geweest. Dat was voor het eerst sinds ik alleen of in klein gezelschap voor het laatst voor een zaal had gestaan. Voor het eerst weer dacht ik dat ik dat gewoon ging doen. Een volgende keer ook, realiseerde ik me. En wat me ook duidelijk werd is dat er te weinig gelegenheden zijn waar amateur-schrijvers hun proza en poëzie aan een aandachtig publiek kunnen presenteren. Om te toetsen en te leren op een open podium. Zonder dat er van competitie sprake is. Ik ga er maar eens over nadenken of en hoe dat te realiseren is.