We zitten gevangen in onweer en regen maar rond 13.30 gebeurde waar we niet meer op hadden durven hopen: De zon brak door. En niet zo’n beetje. Hij was bijna meteen blaartrekkend heet. Inmiddels ziet de lucht weer bijna zwart en begint het alweer te rommelen. Het is al bijna een vertrouwd geluid. We kunnen nog wel zonder maar het stoort niet meer. Volgens de weerapps gaat het pas donderdag echt beter worden. We gaan het zien. Doordat het bijna voortdurend regent, komen we tot weinig. Althans weinig dat met beweging van doen heeft. We waren vanochtend in Montbrun voor brood. Daar waren toch nog types die het weer trotseerden: motorrijders, fietsers, wandelaars. Diehards voor wie elke dag vakantie telt en ten volle geleefd dient te worden. Ik begrijp dat. Wij doen wat we thuis ook doen tijdens weer als dit: lezen, puzzelen, muziekje aan, stukje schrijven, praatje maken, dutje doen, berichtje op Twitter plaatsen, vlieg doodslaan.
Paul schrijft hier stukjes