Het gaat tegenwoordig in de verhoudingen tussen mensen, overheden, politiek, bedrijven al snel over vertrouwen. Is er geen vertrouwen, dan lijkt er weinig interactie van waarde mogelijk. Een gebrek aan vertrouwen leidt al snel tot een kloof. Vooral de overheid en de politiek hebben vertrouwen verspeeld. Soms lijkt een gebrek aan vertrouwen een al te gemakkelijk excuus om niet verder te hoeven met elkaar. De vraag is of voor het goed functioneren van mensen in hun onderlinge verhoudingen andere zaken niet veel belangrijker zijn. Ik noem respect, redelijkheid, gedeeld belang, bijvoorbeeld. Vertrouwen en zijn kameraadje wantrouwen kunnen zelfs een behoorlijke sta-in-de-weg zijn om tot succesvolle interactie te komen. In de Intermarché in Vaison-la-Romaine moesten we onze tassen laten inspecteren. Ook het ieniemini rugzakje dat ik draag moest open. Daar kan dus echt niks in. Ik begin dan met woest worden en ben dan net zo goed in Frans dat ik kan vertellen dat ik me persoonlijk aangevallen en ook nog beledigd voel omdat ik niet naar Frankrijk ben gekomen om er te stelen maar om er een aangename en ongecompliceerde vakantie door te brengen. Zo ongeveer dat, dan. De mevrouw achter de kassa voelde zich licht opgelaten. Gelukkig zie ik tegenwoordig net op tijd in dat de zaken zijn zoals ze zijn. De mevrouw achter de kassa moet van haar baas in mijn tas kijken, ik heb mijn boodschappen nodig en allebei hebben we eigenlijk geen zin in gezeik. Het gebrek aan vertrouwen in de klant is voor mij een persoonlijke ervaring, voor de mevrouw achter de kassa een routine. Interactie altijd uitdrukken in termen van vertrouwen en wantrouwen is niet handig. Niet aan de kassa van de Intermarché in Vaison-la-Romaine, niet in de politiek, niet als het om Groningen gaat, niet als het om toeslagen gaat, niet als het om een landbouwakkoord gaat. Maar, als ik mijn tijdlijn op Twitter en de krant van vandaag moet geloven: Kijk uit voor Jorritsma.