Fietsenmaker

Gisteren trof ik op Messenger een berichtje dat me zeer verraste. Op de eerste plaats omdat ik Messenger pas ken sinds ik me weer op Facebook laat zien. En dat is nog maar kort. Maar, het berichtje kwam van oud-leerling Ee. Er zijn oud-leerlingen waarmee ik nog altijd hartelijke contacten onderhoud en zij met mij. We drinken koffie of een wijntje en delen thuis op de bank of op terras scènes uit ons leven. Daar word ik nog altijd blij van. Maar het berichtje van Ee kwam uit het niets. En vooral, het sloeg ook wel in. Hij schilderde in tien, twaalf zinnen een heel leven met ups, downs en vooral ook vrede met het leven zoals het is, nu. De man met een behoorlijk verantwoordelijke functie was ingehaald door ziekte en had daarna besloten zich alleen nog maar bezig te houden met de dingen in het leven die er echt toe doen. Fietsenmaker is hij nu. Ik kan niet in zijn hart kijken maar ik ga ervan uit dat hij zich bij die keuze wel door zijn hart heeft laten leiden. Hij leek me – ik heb beeld bij Ee in de zeventiger jaren – altijd al een toegewijd mens. En fietsenmaker, ik houd van fietsenmakers. Ik heb goede herinneringen aan de fietsenmakers ErEs, CeeJee en JeeVeeEn en wat zij voor mij als pretfietser met mijn fietsen hebben gedaan. De zorg die fietsenmakers voor je fiets hebben is zorg voor jou. En naarmate ze beter voor je fiets zorgen, zorgen ze beter voor jou.