Eten

Zondag 24 december 2023 – De oudste was over de vloer omdat er nog wat dingetjes voor Kerstmis geregeld moesten worden. L. en hij scharrelden wat rond in de keuken, sneden uien, schilden appels, maakten appelcompote, bakten gehaktbrood. Dat soort dingen nu, morgenochtend de rest. De sfeer was goed, geen gedoe, ieder z’n ding, ieder zijn gang en toch samen. Tussendoor koffie drinken, beetje praten. We hadden het over de kleinkinderen. Hoe die zich van selectieve eters ontwikkelen tot bijna-alleseters. Enkele wat sneller dan andere. De jongste overigens nauwelijks selectief. Nu al. Dat is dna dat we herkennen. Zo goed als alles lekker vinden. Er zijn er er ook enkele die extreem selectief zijn. Je verwacht van kleintjes dat spruitjes, witlof, asperges, andijvie, knolselderij op weerstand stuiten. Maar pasta, rijst, gekookt ei, appelmoes? Dat is toch raar? Althans. We lazen gisteren in het plaatselijke nieuwsblad over een eetstoornis. Wordt genoemd: ARFID. Die kenden we helemaal niet. Als we het goed begrepen hebben, wie eraan lijdt heeft last van extreme prikkeling van de zenuwen in de mond door smaak en textuur. Hinderlijk en meer dan dat, belemmerend. De combinatie koken en artikel leidden tot onze bespiegelingen over de manier waarop onze kleinkinderen voedsel waarderen, waar hun bah’s, blèhs, gedvers en jakkesen vandaan komen. We besloten dat we morgen weer verder zien. Dan zijn ze allemaal hier. En we gaan ze laten eten wat ze lekker vinden. Ook als het voedings- en vezelwaarde nul heeft. Voor die ene dag.