Vroeger

We zaten aan tafel, buiten op het balkon. Achter glas. Restantje zon. Lekker eten. Glaasje wijn. Ambiance. Er zijn van die dagen dat terugkijken zich onontkoombaar opdringt. Als je een ouder echtpaar met kinderen en kleinkinderen bent, je herkent het zeker. Tenminste, als je nog met elkaar praat en niet volslagen ingedut bent in een knellende, adembenemende omarming. We hadden het over hoe het voelde, toen die twee van ons nog klein waren. Dat ze op schoot zaten, dat je ze naar bed bracht, dat ze ‘s morgens bij je in bed kropen, dat ze huilden en je ze nog echt kon troosten, dat ze boos waren en twee minuten later weer met de lego zaten te spelen, dat soort dingen. En hoe je ze daarna loslaat, zij ieder hun eigen weg gaan en hoe je dat gevoel van dat verre vroeger mist maar ook niet zonder het gevoel van nu kunt. Dat, en dat dat nog een avond doordreunt.