Vandaar

Het was niet echt druk op de markt. Aan de grote kraam met sokken stond een vrouw die zichtbaar met zorg alle aanbod naliep. Ze was fors, blond, een jaar of zestig en op zoek naar iets specifieks, schatte ik in. Ik werd nieuwsgierig. Ze had een flinke boodschappentas aan de arm. Met voldoende ruimte voor sinaasappelen, spruiten, kaas en speltbrood en wat ze verder nog zou tegenkomen en haar tot kopen zou verleiden. Sokken, waarschijnlijk, dus, ook. Maar wat voor sokken? Aan zijn sokken kent men de mens. Ik besloot wat in de buurt te blijven en begon licht voorovergebogen, quasi geïnteresseerd het assortiment te scannen. De vrouw achter de kraam, geldtas op de heup, gebreide handschoenen zonder vingertoppen, muts met pompon en in een korte gewatteerde jas, spijkerbroek en laarzen tot aan de knieën had ondertussen ook haar oog laten vallen op de vrouw met de boodschappentas en haar expeditie langs de geïmproviseerde schappen, kistjes, dozen en lange lijnen met sokken in de nok van de kraam. Ze hield haar handen bij haar mond en wolkte warme adem in de richting van haar rode vingertoppen met blauwe gelnagels. Zou het helpen, vroeg ik me af. Daarna keek ze naar de vrouw die nog steeds en zonder haast met haar ogen door de voorraad liep en vroeg: Kunt u vinden wat u zoekt? Kan ik u anders helpen, misschien? De vrouw met de boodschappentas keek op. Nou, zei ze, ik ben op zoek naar sokken met madeliefjes. Dat vindt u vast gek maar u moet weten, ik heb vannacht van Feyenoord gedroomd ….. Maar voordat ze verder kon met haar verhaal vroeg de vrouw van de kraam: Van Feyenoord? En nu op zoek naar sokken met madeliefjes? Ik zie even het verband niet. Vertel. Ze leek me van nature kort door de bocht. De struise blonde dacht even na: Niet verder vertellen, maar ik droom wel vaker van Feyenoord en meestal verliezen ze. Maar vannacht …. De vrouw van de kraam viel haar in de rede: Laat me raden, vannacht won Feyenoord. Ik vind het helemaal oké hoor maar het brengt me geen stap dichterbij die sokken en de madeliefjes. Ik denk trouwens dat ik die ook niet op de kraam heb, voegde ze er aan toe, ik heb van alles en nog wat, er is tegenwoordig geen houden aan als het om sokken en design gaat, maar aan madeliefjes zijn ze in China nog niet toegekomen vrees ik. Ik wil nog wel even serieus kijken hoor, want mijn man doet de inkoop en die kan er vanochtend iets bij hebben gelegd waarvan ik nog geen weet heb. En ze begon ook min of meer systematisch door dozen en kistjes te bladeren. Maar, vertelt u rustig verder, zei ze nog als terloops. Ik merkte dat ik onwillekeurig ook naar ingebreide madeliefjes speurde. De vrouw richtte zich nu op en hield op met zoeken. Inderdaad, Feyenoord won. Het stadion was in extase. En ik ook. U moet weten, ik ben fan van Feyenoord. Ze lachte wat nerveus. Ik was opeens midden op het veld, een en al plezier. En om mij heen waren allerlei types met van die zwarte truien met hoodies langs de lijnen van het speelveld op hun knieën in de weer. Met iets. Kijk, zei een man naast me, ze verzorgen de lijnen. En toen keek ik nog eens goed en toen zag ik dat die lijnen, u raadt het vast al, helemaal wit waren, jawel, ze hield even in, van de madeliefjes. En nou liep ik hier net langs uw kraam en toen vroeg ik me opeens af of er ook sokken met madeliefjes zijn. Zomaar opeens. En ik dacht, als ik ze ergens zou moeten kunnen vinden, dan is het hier wel. Dus vandaar. Ah, dacht ik, vandaar dus. Ik kon weer verder met mijn leven.