Mijn kip Trudie bleek vanochtend twee eieren te hebben gelegd. Trots tokkend liep zij door de ren. Van het poortje in het nachthok aan het zuidelijke uiteinde naar het noordelijke uiteinde van de ren. En weer terug. Heen en weer. Zo nu en dan pikte zij uit gewoonte en – mij ziende – mogelijk ook voor de vorm in de grond. In de kleiige aarde die ondanks het geringe gewicht van mijn kip Trudie stevig was aangelopen. Precies zoals dat in een kippenren behoort te zijn. Met hier en daar bollingen en hier en daar diepere gaten. En een plasje regenwater. Nadat ik bewonderend en ook voor Trudie verstaanbaar enige malen zo, zo had gezegd en met mijn tong licht klokkende geluidjes had gemaakt, de eieren voorzichtig uit het legnest had genomen, het deurtje van het nachthok weer met het haakje en het schuifje gesloten had, liep ik samen met Trudie, zij aan de binnenkant, ik aan de buitenkant van het gaas van de ren, op naar het noordelijke einde ervan. Daar zei ik haar goedendag met een welgemeend tot morgen. Blij met weer een nieuwe dag liep ik richting huis en koekenpan.
Meerssen – zondag 25 januari 2009