Taakje

L. heeft er een taakje bij. Ze heeft een hobby en daarin past dat taakje perfect. Kleinzoon V. heeft lego en daar heeft hij in de loop van de tijd nogal een puinhoop gemaakt. En dus droeg hij samen met zijn moeder hier dit weekeinde drie kratten lego, voor een groot deel niet aan een bepaald ontwerp geadresseerd én niet écht gesorteerd, over de drempel. Wel met wat boekjes. Maar ook weer niet allemaal. Het was aan het begin van de zaterdagmiddag en hij zou meehelpen met een begin maken er orde in te scheppen. Na een half uur had hij er schoon genoeg van. Of hij op de iPad mocht. Dat mocht niet voor vier uur. Wist hij dat niet meer? Jawel maar. Niks maar, vier uur is vier uur, ga maar naar de klok zitten kijken om te zien wanneer het zo laat is. Hij kreeg nog wat te drinken en kreeg nog een snoepje. Daarna dook hij zo nu en dan op om te vragen of vier uur echt vier uur was – echt wel dus! – om vervolgens weer in een onduidelijk sluipspel – L. zegt: Hij speelde analoog Fortnight – door de kamer te schuiven en een lastige geo-Europa landenpuzzel te leggen. Ondertussen waren L. en ik begonnen met bouwen en stukjes zoeken. En gaande dat proces: sorteren. Langzaan ontwikkelde zich een obsessie. Om vijf uur kwam V.’s vader hem halen. Hij had een leuke middag gehad. Nu zijn wij vanmiddag naar een winkel, waar alles onbegrijpelijk en walgelijk goedkoop is, geweest om bakjes te kopen om nog beter lego te kunnen sorteren. We zijn op zoek naar de ideale manier om orde in de chaos te scheppen. Leuk taakje. Kan er nog wel bij. Haha. Oma en opa hebben toch niks te doen. En het is toch je hobby, oma? Nou, niet klagen dan.