Santiago

Vandaag is vriend B. uit Bunde aangekomen in Santiago de Compostella of Compostela. Ik weet niet welke schrijfwijze de juiste is maar als ik vandaag in Santiago de Compostela zou aankomen, zou dat de minste van mijn zorgen zijn. B. heeft op zijn blog gekozen voor Compostela. Ik kan me voorstellen dat je aankomend in Santiago na een tocht van zo’n 25 dagen op de fiets overmand wordt door emotie. Dat is een plek waar pelgrims eeuwenlang het laatste zweet van een soms helse tocht van het gezicht hebben geveegd, op hun knieën zijn gegaan omdat de benen op waren en in heel veel gevallen om te bidden omdat de tocht hun in combinatie met hun geloof de hemel in het after-leven weer wat meer in het zicht had gebracht. In alle gevallen, hoe dan ook: je hebt je doel bereikt en bent moe. Dat zijn prima voorwaarden om wat je nu dan eindelijk ziet niet zonder bijzonder gevoel in je op te nemen. Dat je 25 hele dagen praktisch enkel op jezelf bent aangewezen en vooral bijna voortdurend met je eigen gedachten, pijntjes, gevoelens, geschiedenis en toekomst te dealen hebt, dat maakt je ongetwijfeld gevoeliger. Je lichamelijke conditie zal beter zijn geworden, mentaal heb je weer nieuwe brandstof opgedaan en ben je misschien weer goed op weg naar een nieuw evenwicht, maar toch. Ik moet vandaag denken aan B. die zijn tocht volbracht heeft en ik feliciteer hem daarmee. Ook moet ik denken aan de reis die L. en ik met onze twee jongens in 1985 maakten. We gingen naar Israël. Niet omdat we zo nodig het Heilige Land moesten bezoeken. We gingen op familiebezoek, maar als je er toch bent … we gingen ook een paar dagen naar Jerusalem. We bezochten er alle wijken in de oude stad. Dus, we liepen naar de Tempelberg. Er was zelden een heftiger moment in mijn leven als toen ik met L. en die kleine jongens via een aantal trappen opeens de klaagmuur in het vizier kreeg. Dat kwam wel even hard binnen. Eeuwen geschiedenis, conflicten, passie, religie, radeloosheid, liefde, verdraagzaamheid, haat, vertrouwen, loyaliteit, onverdraagzaamheid, macht, moord- en levenslust. Dat was wel even heel veel ineens. En dan wilden we nog naar Yad Vashem.