Raar

Wat kan ik voor u betekenen, vroeg de serveerster op het terras aan het plein. We hadden daar al even over na kunnen denken want het terras zat bomvol. En het had dus even geduurd voor we haar waren opgevallen. Aan ons lege tafeltje, zonder glas, kop of bord. Eerder op de dag was ik al eens door het dorp gelopen en ik had gezien dat het behoorlijk druk was. Maar ook, terwijl ik toen door de Grote Straat liep viel me opeens op dat de zon alweer flink lager staat. Tegen de zon in kijkend wordt het weer lastiger te zien wie je tegemoet komt. In een dorp waar iedereen bijna ieder ander kent mis je dan tussen alle lui van buiten wel eens iemand die je graag gedag had gezegd. Bij een van de winkels stond een rek buiten. Er kwam veel volk op af want leuke koopjes voor 10 euro! Het was beslist overjarig spul maar voor 10 euro kun je het niet laten hangen, toch? Op het plein stond een ruime safaritent. Daaronder presenteerde zich in zijn volle breedte dementievriendelijk Venray. Van een afstandje keek ik toe. Het was weer perfect georganiseerd. Steeds weer verbaas ik me over hoe dit dorp het voor elkaar krijgt om weekend na weekend op het plein de fonteinen te laten zwijgen. Volgende week weer met een boekenmarkt. Maar goed, of ze nog iets voor ons kon betekenen, dus. Nou, nee, want we hadden net via de QR-code op het tafeltje en via internet onze wensen aan de bar kenbaar gemaakt. Ze knikte vriendelijk en was als jongmens met een heldere missie alweer vertrokken om elders te polsen wat ze kon betekenen. Ik dacht dat het een heel raar idee is dat je via een procedure waarmee je vanuit je luie stoel aankopen doet in Polen, China of de USA ook een glas wijn bestelt dat op nog geen tien meter afstand wordt ingeschonken door het meisje dat je net nog oog in oog vroeg of ze iets voor je kan betekenen.