Montbrun

Tropische toestanden in Nederland. Daar hebben we hier geen last van, de laatste dagen. In Zuid-Frankrijk is het al weken instabiel weer. Onweersbuien, wolkenvelden, matige temperaturen.. De top van de Mont Ventoux houdt zich vaak schuil. Er waait een wind met steeds een ondertoon van kilte. Toch, vandaag vooral zon, tot nu toe. Het is rond twee uur. Vanochtend liepen we naar Montbrun en weer terug. iWatch vindt het het equivalent van een workout van 20 minuten. Ik vind het beslist meer waard. We slenterden over de markt met vooral kramen met spullen die de plaatselijken niet nodig lijken te hebben. Het bestaat niet dat je elke week nieuwe zakjes lavendel, literflessen bijzondere olijfolie, kleurige placemats en tafelkleden, windorgeltjes en dromenvangers, gevlochten polsbandjes en polsuurwerkjes in notenhouten kast nodig hebt. Het is een toeristische markt. Ik vraag me af wat er met je bankrekening gebeurt als je hier een stroopwafelkraam begint. Ik ben te oud om het nog te proberen. Verder is deze weekmarkt hier voor de plaatselijken een goede aanleiding om elkaar te onmoeten en met verse groenten en fruit naar huis te gaan. De terrassen zitten vol en de eerste panaché’s vinden hun weg. Wij houden het bij koffie. Op dit uur van de dag. Aan een tafeltje dichtbij de straat kruipt een eigenwijze zevenjarige op een stoel. Ze draagt een strooien zonnehoedje met een smal randje en een roze band rondom. Uit een roze rugzakje trekt ze een boek. Even later zit ze geconcentreerd te kleuren. Ze trekt haar eigen plan. Terug in ons tijdelijke verblijf in het dal met – normaal gesproken – uitzicht op de Ventoux treffen we onze gastheer J.. Hij is gisteren goedgemutst teruggekomen vanuit Nederland. Gezondverklaard, pak van zijn hart. Kan hij hier de draad weer oppakken. In de tuin werken, het huis onderhouden, gasten ontvangen, dingen doen en genieten van het tweede vaderland. Als we hebben afgesproken een van de komende dagen samen nog een glas wijn te drinken, zetten we de dekstoelen buiten en gaan L. en ik lunchen. Daarna schrijven (ik), de Volkskrant lezen (L. en ik) en verder in Lincoln Highway van Amor Towles (L.) en Moeder, na vader van Gerbrand Bakker (ik).