Vriend Gee kwam op het idee op zoek te gaan naar signalen uit het verleden. En niet alleen het zijne. Het is een verleden dat we delen. Daaruit popte vandaag opeens Cee op, uit Leuven. Vandaar dit gedicht dat ik schreef naar aanleiding van een dag in Leuven. Het was op een zonnige maar ook lome dag in de zomer van 2012. Het gedicht is van 16 november dat jaar.
Te Leuven ligt het laag
vandaag het tempo
van mijn vrije tijd
loom slaat de klok
van het stadhuis er
traag de eerste slagen
van de middag weg
zo langzaam dat ik
rap al afgedwaald
mijn tel voor tel verlies
in weidse zomerogen als
die van een hupse Veerle
of een chique Sidonie