treinen zijn zó treurig
als ze stilstaan
mijn vader reisde
altijd zonder hoed
maar wel in jagersjas
bewegen deed hij
bijna niet – zo stijf –
en met de rechterarm gestrekt
droeg hij zijn zware leren tas
met gesp gesloten – bruin/doublé
dan reed de trein
statig, fier, doelvast
door het oeverrijke waterland
Maart 2015
Noot: Soms weet ik zelf niet meer precies waarom er staat wat er staat. Dat heeft ook zo zijn charmes. Het staat er waarschijnlijk omdat het moest.