in de opperste stilte
van het huis op deze
zondagmiddag gloeit
mijn huid en zingen
nog mijn spieren van
de lange wandeling na
het regende geluidloos
zacht verneveld water
waarin mijn adem wolkte
deze dag is teer en
broos en als van wol
of is het flinterglas
ik voel een kind dat
langzaam op de bank
in diepe slaap valt
13 december 2016