wat hij nu fietst,
hij kent het niet.
zo min de einder,
zo min het asfalt,
bomen langs de weg
en bloemenbermen,
koolzaadvelden,
staken hop, kraaien,
wind op de kop.
toch vanzelf komt
hij weer thuis.
kopje thee, ‘n koekje.
haar hand die streelt,
zij ziet, hij sluit
zijn ogen. weet zij
dat hij daarachter
nog bij vlagen leeft.
wat zei je, deed
je net. maar dadelijk
stapt hij weer op
de fiets, op weg
naar enkel denkt
hij: zeker weer
thee en ook die streling.
Geschreven op 26 november 2016. Vandaag, 30 januari 2025 is het gedichtendag.