Dressuur

Kleinzoon M. fietst. Vandaag was hij ergens tussen Overloon en Oploo. Angelique van de navigatie zei dat de route naar ergens tussen Overloon en Oploo gedeeltelijk onverhard zou zijn. Dat bleek uiteindelijk om de laatste honderd meter te gaan. Maar, toch fijn dat ze even waarschuwde. De crossbaan waar M. moest fietsen is er een waar techniek gevraagd wordt. Korte bochten, steile hellinkjes, weinig stukken waar je lekker vlak door kunt rijden. Het is een mooie plek. Zo’n lekker bosje met klassieke bomen als eiken en beuken. En daar raggen dan enkele keren per jaar fietsers, motoren en terreinwagens doorheen. Een optimist heeft er ook nog wat nestkasten opgehangen. M. is jong voor zijn leeftijdsgroep. Dat wil zeggen dat winnen (nog) niet in zijn repertoire zit. Maar, vandaag had hij er zeer zin in. Hij gaf er veelvuldig forse snokken aan en eindigde voor het eerst in zijn nog maar korte carrière bij de eerste tien. Goed gefietst, M., zei ik. Hij knikte. Knikken was, schatte ik zo in, het enige dat hij nog kon. Naast ademen. Hij staarde nog enigzins van de wereld voor zich uit terwijl zijn vader hem zijn lange broek aantrok. Dat is een soort van luier met twee lange ritsen. Ik begreep hem want ik heb zelf ook weleens zo gefietst dat mijn verstand helemaal op nul stond. Vervolgens kreeg hij een vestje. Ene arm, andere arm, meende ik te zien. Hij trok zelf de rits dicht. Ook in deze sport spelen ouders tegenwoordig een hoofdrol als verzorgers. Ik vind het niet echt erg maar ik denk dat Wout Wagtmans en Wim van Est en Gerben Karstens, de notariszoon uit Leiden, die generatie, niet zoveel ouderlijke support hadden. Ik was trots op M.. Hij overtreft zichzelf stukje bij beetje. En ik zie hoe zijn vader daarvan geniet. En hoe zijn jongere neef V. erbij is en het in zich opneemt en meeleeft. Eerder op de dag was zus P. van M. eerste geworden in een dressuurwedstrijd. Ze rijdt paard. Zowel dat fietsen als dat paardrijden speelt zich af in zand, modder, klei maar ik heb meer met fietsen. Toch, een volgende keer ga ik bij dat juffie van tien kijken naar iets dat ik helemaal niet begrijp. Een paard bochtjes laten draaien, vooruit en achteruit laten stappen, rare pasjes laten maken met zijn vier benen en voeten en meer van dat. Ik moet me er maar eens meer in verdiepen. Maakt het verschil, een paard aan de teugels of een fiets?