Chocobom

Vanaf de achterbank kroop in de auto weinig subtiel de geur van goedkoop snoep naar voren. Het wasemde uit de mond van twee kwebbeltantes die net uit de film kwamen. Ik zeg wel twee maar eigenlijk was het er één die bijna onophoudelijk aan het woord was en een ander die op gepaste momenten het gesprek compleet maakte. Wat ze sámen deden was kwebbelen. Het klonk terloops maar ongemerkt ging het ergens over. Dus het waren échte mensen in de film, vroeg de kleinste. Wat denk je zelf, vroeg de oudste. Dat ze getekend waren, zei de jongste. Goed, met haar dik zes jaar lukte het haar even niet de met schmink en kleding licht tot zwaar karikaturaal vormgegeven filmfiguren helemaal als echte mensen te zien. De oudste had de film wel aardig gevonden, de jongste leuk, ondanks haar twijfel over de mate van echtheid van de personages. Waren het nou mensen of toch iets anders? Het bleef haar bezighouden. Ze had tijdens de film naast mij gezeten en ik had gemerkt hoe Het Feest Van Tante Rita, De Chocobom haar na ongeveer drie kwartier steeds minder kon boeien. Bijna zeker niet omdat de verhaallijn weinig overzichtelijk was. Die was namelijk héél overzichtelijk. Gelukkig had ze ook nog een zak met wat snoepjes op haar schoot staan en kon zij zich bezighouden met het in een traag tempo opeten van de voorraad. Ondertussen pakte ze langzaam ook de draad van de film weer op. Vraag je mij wat ik zelf van de film vond, ik vond hem tof. Om twee redenen. Als volwassen Neerlandicus omdat ik er moeiteloos alles in aantrof van een klassiek verhaal met thema’s en motieven van alle tijden. Goed en kwaad, loyaliteit of verraad, verliefdheid, onschuld en doortraptheid, schuld en boete, enz., enz., enz. Tegelijkertijd nodigde de film uit om weer even het innerlijke kind de ruimte te geven. En dat is goed want daar komt het in het dagelijkse leven te weinig van. Nadat op de achterbank het gesprek over de film tot een einde was gekomen, hadden we het met de beide dames nog even over popcorn, zowel de zoute als de zoete als de mix. Toen we bijna thuis waren, hadden we afgesproken dat popcorn in gewoon Nederlands plofmaïs is. Dat was ook voor de jongste goed te overzien.