Nummers

We kregen een lieve uitnodiging om een hapje mee te gaan eten en kwamen terecht in Venlo. In een restaurant waar de gerechten nummers hebben en de medewerkers zijn opgeleid de gasten juist niet als nummers te behandelen. De gerechten nummerden door tot en met 84. Die nummers staan dus voor heel veel verschillende gerechten. We kregen instructie. Het maakte niet uit waar je begon, vooraan of achteraan of in het midden. Het donderde ook niet hoeveel je ging eten, als je genoeg had, moest je gewoon allemaal hetzelfde bedrag neerleggen. Dat is, dacht ik, ondanks de enorme diversiteit aan mogelijkheden, typisch een concept voor wie niet kiezen kan en zich graag tot schransen laat verleiden. Gelukkig, zo kennen we ook een restaurant waar je moet eten wat de pot schaft. En sterker nog: In dat laatste is een uiterst beschaafd hapje eten een stuk duurder. Ik besloot ondanks de mogelijkheid tot chaos de volgorde op de kaart aan te houden. Van 7 en 14 naar 23 en 24 naar 41 en 44. Daarna was ik geheel voldaan terwijl links en rechts van mij, met name door het jongste volk, geheel in lijn met de onverzadigbaarheid die de puberteit tekent, nog het ene nummer na het andere werd aangerukt. Ik moest sterk denken aan een vakantie in de buurt van Cadiz waar we met ons toen nog kleine gezin in een resort vierden dat we al behoorlijk lang getrouwd waren. Daar deden gasten uit alle hoeken en uithoeken van Europa zich ‘s morgens, rond het middaguur en ‘s avonds ongegeneerd tegoed aan riante buffetten met een enorme diversiteit aan spijzen. Maar ook, bij het verlaten van de tafels lieten ze volgevreten en soms reeds danig boerend schaamteloos halfvolle borden achter. We voelden enige plaatsvervangende schaamte. Hebben we dat ook eens meegemaakt zeiden we tegen elkaar toen we er aan het einde van de week door de poort naar buiten reden. Terwijl we vanavond terug naar huis reden dacht ik: Dan viel het vanavond nog heel erg mee, Alle bordjes en kommetjes gingen leeg terug naar de spoelkeuken.