We smaken op dit moment het grote genoegen van zitten op een terras met uitzicht over Figeac in Frankrijk. De zon schijnt, het is warm. Vandaag zijn we bovendien gehuld in warme windvlagen. We zien onder andere een huis waarlangs een fraaie blauwe regen groeit en vooral: bloeit. De gevel van het huis is een meter of tien breed, de blauwe regen bestrijkt dezelfde lengte. Ik moet denken aan ons huis in Vught. We woonden er van 1952 tot 1961. Ook daar tegen de voorgevel een blauwe regen. Zo’n blauwe regen moet goed geworteld zijn voordat hij echt uitbundig gaat bloeien. In Meerssen was hij er nog niet aan toe toen we er vertrokken. Te laat hadden we bedacht hoezeer we ervan zouden genieten. Het is overigens één van de planten uit mijn jeugd. Net als de sering, de jasmijn en de liguster. Daar houd ik het voor het gemak maar even bij. Nu is het de tijd van de dag dat de zwaluwen zich langzaam beginnen te verzamelen voor hun dagelijkse uurtjes luchtacrobatiek. Ik weet niet of ik het me maar inbeeld maar in die kluwen racen ook zwaluwen in groepjes rond. Soms met vier, soms met zeven, acht. Zijn dat gezinnetjes? Een papa en een mama die de jonkies leren meedoen met de meute? Kijk, voor dat soort dingen hebben we nu tijd. En voor gewoon maar wat kijken. En daar dan nog iets mee doen, zoals gisteravond.
messcherp ligt het dal
in avondzon bezongen *
vrolijk vogelkoor