Waar zijn toch al die leuke, spontane, gevatte, humoristische, romantische, welopgevoede, empathische, sympathieke, relativerende, belezen, creatieve, poëtische en lieve, lieve mensen die ooit Twitter bevolkten? Langzaam zijn ze afgehaakt sinds Twitter meer en meer een laatste-en-brekend-nieuwsplatform werd en er onder de paraplu van de vrijheid van meningsuiting alles gezegd kan worden, ook alles wat niet per se gezegd hoeft te worden. In de onschuldige begintijd van het platform trok je publiek en maakte je twittervrienden en -vriendinnen met tweets als Zo’n dertig houtduiven zitten hoog in de bomen van de bosrand achter de wei dicht bij elkaar lekker te zonnen (5 januari 2011). En: De vergadering van zo’n dertig duiven in de bomen van de bosrand heeft besloten en groupe boven de wei enkele rondjes te draaien (5 januari 2011). En op 16 januari 2011: De kraaienclub heeft weer eens nietsontziend en zeer luidruchtig bezit genomen van de wei achter het huis en die ernaast. Alledrie met #dewei ik zal niet zeggen dat we terug moeten naar die tijd. Die is gewoon voorbij. Maar, ik heb me niet laten wegjagen van Twitter. Wel beperk ik me tot de dagelijkse boodschap Nieuw stukje plus zo nu een dan een kleine eruptie als: Naaien amerikadeskundigen en media ons en elkaar maandenlang op met polls en peilingen, vragen ze zich de laatste avond voor de presidentsverkiezingen in Amerika af wat die peilingen waard zijn. @JinekLive #hoezodan