Verkiezingen

Een week of drie geleden schreef Macron naar aanleiding van de uitslag van de Europese verkiezingen ook verkiezingen voor het Franse parlement uit. De Franse kiezers mochten dan uitgesproken hebben dat ze in Europees verband graag een super rechts parlement aan de macht zouden zien, hij wilde weten of dat voor Frankrijk zelf ook zo is. Kom maar op, ik wil jullie kaarten wel eens zien, moet hij gedacht hebben. Mij leek het zo op het eerste gezicht een ronde pokeren met louter kaarten van niks in de hand. Plus dat het land tijdens onze vakantie aldaar in rep en roer zou zijn. Ik weet niet of het gerust moet stellen of verontrusten, maar wij hebben er tot nu toe zo goed als niets van meegekregen. Tot we vanmorgen een mevrouw nogal timide zagen folderen op de centrale markt in Royan. We zagen het van een afstand, dus geen idee voor wie of wat. De belangstelling hield niet over, dat zagen we wel. Dus, wat is hier aan de hand? Even voor de duidelijkheid: ook geen borden met affiches, geen lieden op zeepkisten, geen auto’s met megafoons op het dak. Niets helemaal niets. Ook op (a)sociale media geen reclamefilmpjes. Niks, nada. Gele hesjes? Alleen bij werken aan de weg, en dan nog vaak oranje. Dus, wat wil Macron? Wat wil Le Pen? – Waarom heet die toch Le Pen en niet La Penne, ze is toch een mevrouw? #flauw – Er zijn dus verkiezingen en wij merken er bijna niets van en zien hier dagelijks duizenden mensen aan zee, op de terrassen, in de supermarkten, op de lokale markt die allen bezig zijn met zon, zee, ijs, wafels, bier, wijn, dunne kleding, zweten en eten in het algemeen. Weet je trouwens welke verkiezingen wel reuring zouden geven? Die van de bondscoach. Ja, in Frankrijk wellicht, maar zeker in Nederland. Want geef nou toe, met Koeman – die me een ontzettend aardige man lijkt – is het tot nu toe zwaar behelpen. Ik stel voor dat de KNVB een kortlijst van vijf kandidaten aan ons voorlegt en dat we dan in twee rondes uitmaken wie het wordt. Nog voor de achtste finale, graag.