Verbouwen

Het is niet nieuw, dat mensen een oud huis kopen in Frankrijk, Portugal, Spanje of Italië. Iedereen die weleens in Frankrijk op een mooie zomeravond met een glas rode wijn in de hand bij invallende duisternis in serene stilte naar de vleermuizen heeft zitten kijken heeft ook ooit het idee van een eigen huis daar gehad. Vooral omdat het daar zoveel mooier weer is dan in Purmerend, Vierhouten, Dedemsvaart of Made. Maar alles wat er daarna volgde was iets van en voor jezelf. Ging je niet tot koop over: niks aan de hand. En, kocht je wel een bouwval, dan bleef alle gedoe met verkopers, notarissen, overheden en aannemers ook vooral jouw gedoe. Inmiddels is die tijd wel voorbij. Ook dankzij de media. Jouw gedoe delen met anderen is cool. En, niets zo leuk als kijken naar het gedoe van anderen. Vooral als het de behoefte aan een nieuw leven, wennen aan een andere omgeving, het niet spreken van de taal, het aanleggen van een moes- en boerenbloementuin en het verbouwen van een wrakkig huis behelst. Maar er tegelijkertijd ook enig uitzicht op succesvol ondernemen is. Zelf volg ik tegenwoordig op YouTube wat van die eeuwig optimistische types die zich dag in dag uit door weer een dag nieuw leven en verbouwen heen zwoegen. In Frankrijk, Portugal, Spanje of Italië. Ik heb op een bepaalde manier met ze te doen maar ook weer niet. De meesten hebben van hun gedoe een verdienmodel weten te maken. Eigenlijk kan me dat helemaal niets schelen. Ik ben oprecht geïnteresseerd in hoe ze dingen aanpakken, vind het leuk als ze blij zijn met weer een stap naar het realiseren van hun droom. Tegelijkertijd zie ik hoe slecht het weer er vaak is. Hier hebben we veel regen, maar daar lopen ze ook vaak in regenkleding. En het kan er ook stervenskoud zijn, hogerop in de bergen. Zo blij dat we er nooit aan begonnen zijn.