Deze tekst schreef ik op 31 december 2008.
Geloof het of niet maar vanochtend schoot me door het hoofd dat ik toedeliedokie wel had willen bedenken. Nu zijn die jongens van Jiskefet daar helaas – al weer een aantal jaren geleden – mee vandoor gegaan. Ik gun het ze van harte, maar toch. Ik was bezig met het afbranden van oude verflagen van een oude deur. Zo op het eerste gehoor en blik erg zinloos werk. Maar, daarom dan weer wel de ideale context voor zo’n gedachte als die over het bedenken van toedeliedokie. Schrijf je dat trouwens ook zo of moet die eerste ie wellicht i zijn? Ik bedoel i als in politie, Ritalin, iconoclasme, irrigatie en in idolatrie, bijvoorbeeld?
Google leert dat beide spellingen voorkomen. Zoek je het woord in combinatie met zoekterm Jiskefet dan verschijnt de variant met ie. En dan is volgens Google toedeliedokie preferent want type je toedelidokie als zoekterm in dan is de eerste vraag Bedoelde u toedeliedokie? Volgende stap. Toedelidokie in combinatie met Jiskefet. Google vraagt dan Bedoelde u toedeledokie Jiskefet? Wat in de teksten van Jiskefet te boek staat als toedeledoeki blijkt in de koppen van talloze Nederlanders – en ook die van mij dus – als niet met een e maar met de klank ie te leven. Gewoon altijd verkeerd verstaan of altijd onduidelijk uitgesproken door Koch. Het was toch Koch?
Hoe dan ook. Blijkt dus het hele bovenstaande stukje opeens eigenlijk helemaal nergens voor nodig. Je denkt dat een woord bestaat en dat je het niet meer hoeft te bedenken, blijkt het in officieel Jiskefets niet te bestaan. Maar weer wel in de hoofden van vele anderen. Het gaat allemaal nergens over maar toch wilde ik het je niet onthouden. Je kunt het allemaal maar weten. En mij troost het te weten dat ik niet de enige ben die slecht hoort. Of slecht luistert. Denk trouwens niet dat okiedokie analoog aan toedeledokie eigenlijk okedokie moet zijn. Dat is wel degelijk okiedokie en je schrijft het okidoki. Al ken ik mensen die eau qui d’eau qui schrijven.
Verder moet je nog weten dat ik het gebruik van woorden als toedeledokie in de taal van alledag haat. Denk aan goejemoggel, goejesmorgens en dergelijke. Ik zou ze graag bedacht willen hebben, dat wel. Maar daarna houdt het helemaal op.