Telefoonnummers

Ik was met een werkgroep architectuur in Dordrecht waar we een project gingen bezoeken waarvoor de werkgroep een advies had uitgebracht. Maar, ik realiseerde me dat ik nou juist dáár niet bij betrokken was geweest dus ik had opeens helemaal geen zin meer om mee te gaan. Ik begreep dat dus wel niet goed, maar toch. In de uitspanning waar ik belandde raakte ik in gesprek met een vrouw met nogal uitgesproken meningen. Wat betreft mensen met wie ze in gesprek raakte: Als het er een is met veel praatjes en noten op de zang en het houdt maar niet op met praten dan ben ik heel makkelijk, dan is het gewoon stroom d’r af! Dus knop om en stroom d’r af. Ze zei dat stroom d’r af met forse, volle hoofdletters. Ik werd uit het gesprek verlost door twee vrouwen die erg veel weg hadden van die twee van Clean Pete. Ze waren gekleed in dunne, soepele, wijde, roze overalls. Ze kwamen vertellen dat ze naar Frankrijk gingen vertrekken, de kogel was door de kerk, Nederland was een sterfhuis en ze wilden de dood hier niet afwachten. Ik dacht: Laat het hier nu bij, want als je te veel vertelt, gaat dadelijk de stroom eraf en dat zou zonde zijn want jullie zijn wel héél aantrekkelijk. We wisselden telefoonnummers uit. Terwijl ze wegliepen, vroeg ik ze nog waar dat voor nodig was, dat uitwisselen, maar dat wisten ze niet. Ik wel want aantrekkelijk én naar Frankrijk. Dus? Even later lagen er op het tafeltje waar ik mijn glas wijn op had gezet ook nog  twee keurig opgevouwen roze overalls. Er was een briefje bij. Daarop las ik: Niet meer nodig, voor jou. Ik was er blij mee. Even later keek ik op mijn horloge, het was tegen half zes. Het was het horloge dat van mijn vader was geweest. Tijd om naar huis te gaan, met de trein. Het was druk op het perron, mensen dromden samen voor een smal trapje en dat leek me niet mijn route. Die leidde mij weg uit de menigte. De trein reed over de Utrechtse heuvelrug die er heel Frans uitzag. Zo had ik de Utrechtse heuvelrug er nog nooit bij zien liggen. Het was prachtig maar ik vond het maar raar. Toen ik thuis de sleutel in het slot van de voordeur stak, werd ik wakker.