Stress

Sinterklaas is weer in het land. We hebben dit jaar de feestelijke aankomst in Vianen aan ons voorbij laten gaan. Ook hebben we nog geen aflevering van het Sinterklaasjournaal gezien. Dat heeft niets met de afwezigheid van Dieuwertje van doen maar wel alles met ons vermoeden dat rond de goedheiligman wel weer van alles in de soep aan het lopen zou zijn. Uitgekauwd concept. Saai. Vanmiddag was ik even bij Dee, onze jongste zoon. Er is in zijn gezin met drie kinderen sowieso altijd volop beweging. We gingen even zitten. We praatten wat. Het loopt de kinderen zwaar over de schoenen, zei Dee. Ef zit stil op haar kamer, bij te komen van de aankomst. Sinterklaas en alles eromheen is sowieso spannend maar dat Sinterklaasjournaal gooit zonder enige gêne nog flink wat extra kolen op het vuur. Daar gaat nooit wat goed. Kinderstress, vroeg ik? En Dee: Zelfs Vee raakt er door van streek en die weet gewoon dat het allemaal theater is. Het leek me wel wat als in de aanloop naar pakjesavond alles goed zou gaan, zei ik. Dat de stoomboot genoeg kolen aan boord had, de mijter niet zoek was, het paard geen koliek had, nog alle bladzijden in het grote boek zaten, er voldoende juten zakken voor de cadeautjes aan boord waren en vooral: de cadeautjes niet zoek, nat geworden of over boord gevallen. En dat alle pieten normale mensen zijn in plaats van malloten met een communicatieprobleem. We mopperden nog wat. En ik dacht: Als Sinterklaas dat maar niet hoort. Weer niks in mijn schoen, vanavond.