Deze tekst is geschreven op 17 mei 2011.
Ik lees vanochtend in mijn krant dat er twee redenen zijn om te schrijven. 1. om er geld mee te verdienen en 2. omdat je het leuk vindt. Althans volgens Annie M.G. Schmidt. En je moet vooral niet schrijven om de erkenning. Erkenning en met name veel daarvan is namelijk alleen maar lastig, vindt ze. Nou is erkenning volgens mij voor de meeste auteurs nog het minste probleem omdat je daarvoor ook nog goed moet kunnen schrijven. Of althans moet kunnen schrijven wat veel mensen graag willen lezen.
Zoals Kluun. Die overigens van het Letterenfonds te horen kreeg dat zijn werk niet literair genoeg is voor een plek in de delegatie van Nederlandse schrijvers naar de boekenbeurs in Beijing, eind augustus. Ik weet niet of dat terecht is want ik heb niets van Kluun gelezen. En ik denk ook niet dat dat er nog ooit van komt. Trouwens, zelf heb ik geld verdiend met schrijven en ik vond het schrijven leuk. En tot op zekere hoogte kreeg ik daarvoor nog wel erkenning ook want de mensen bleven maar opbellen en mailen met de vraag of ik iets voor hen wilde schrijven. Liefst to the point, spits en foutloos. En soms doe ik dat nog wel eens. Omdat ik het leuk vind.
Rijk ben ik van dat schrijven in opdracht niet geworden en die erkenning van bellers en mailers heeft me niet in de schoolboeken doen belanden. Laat staan dat het Letterenfonds hier vanmiddag op de stoep staat om te vragen of ik meega naar Beijing, eind augustus. Niet dat ik dan zou kunnen, hoor, want dan heb ik een feestje hier thuis gepland en een deel van de uitnodigingen is de deur al uit. Tot schrijven om in de schoolboeken te komen kan ik me niet zetten. Soms vind ik dat jammer maar doorgaans kan ik daar heel goed mee leven.
Wat ik niet kan, is blijven zitten tot het er staat. Althans niet als het om een roman of theaterstuk gaat. Naar beide gaat mijn hart uit en van korte verhalen houd ik niet. Minstens zo erg staat me in de weg – ik ben een watje, denk ik – dat ik personages maar heel moeilijk allerlei vervelends kan laten overkomen. Wrede ziektes, een uiterst ongelukkige liefde of een ongeluk met een luchtballon. Ook erg: dat ik een creatuur het leven geef, louter en alleen om in mijn verhaal anderen allerlei narigheid te bezorgen. En mogelijk nog erger: iemand heel erg gelukkig laten worden, met de liefde van zijn of haar leven en daar dan een kindje van.
Zo nu en dan een stukkie als dit, daar moeten jullie en ik het mee doen.