Prik

Tegen het einde van de middag reden we naar Venlo. Het begon te donkeren. En, want spits, het was druk op de weg. We moesten voorin Venlo zijn, bij de GGD. Ondanks de duisternis zagen we dat ze in een imposant gebouw huist. Iets te? We gingen weer een prik pakken. L. op uitnodiging, ik als haar partner in haar kielzog. Ik had wel een uitnodiging maar die was voor een ander moment op een andere plek. Maar dat kwam toen niet uit. Nu waren we in Venlo in een ruimte waar alles gereed was om stromen grage prikpakkers in goede banen naar de prikstoel in een prikhok met een vriendelijke prikker te leiden. We waren er met drie, vier andere lieden op leeftijd. Omdat ik in de slipstream van L. was meegekomen moest de mevrouw achter de balie eerst een uitnodiging voor dit moment op deze plaats aanmaken. In het systeem. Bureaucratie. Ik was er nu toch? Waarom dan nog een uitnodiging? Maar goed, eind van het liedje was dat we na de prik met z’n tweeën nog tien minuten in een vrijwel lege ruimte wachtten op wat we wisten dat niet zou komen: een heftige reactie. Toen we in een opperst donker naar huis reden, was het nog drukker op de A73.