Goedemorgen Mam.
Het was warm in de kamer. Haar moeder zat in haar stoel bij het raam.
Dag meid, antwoordde haar moeder. En direct daarop: Dag lieve meid, dag schat van me. Ben je daar weer? Hoe is het met je? En met de koningin?
Even fronste ze. De koningin, mam?
Langzaam begon ze de boodschappen vanuit de rieten mand in de koelkast in de kleine open keuken te zetten. Ze had de tijd.
Ja, hoe is het met de koningin? Haar moeder aarzelde even. Jij ziet die toch elke dag?
Die zie ik elke dag? Niet dat ik weet hoor.
De koelkast rook licht naar schimmel.
Maar dat vertelde je laatst. Toen we het over de Heilige Vader hadden, weet je nog? Gisteren, geloof ik. Jij zei nog, ik zie de koningin elke dag. Soms ’s morgens, soms ’s middags, soms ’s avonds. Meid, je hebt zo’n beetje de hele dag gehad. Alleen ’s nachts, ’s nachts noemde je niet. Ik dacht echt dat jij de koningin elke dag ziet. Weer die aarzeling. En soms wel twee of drie keer, toch?
Nee mam, ik denk dat je een beetje in de war bent. Ze deed de deur van de koelkast dicht, hing haar jas op een van haakjes van de kapstok en zette de mand bij de voordeur. Dan zou ze hem niet vergeten mee te nemen. Straks. Ze keek naar haar moeder in de stoel.
Ik in de war, meid? Natuurlijk niet. We hebben het toch over de Heilige Vader gehad?
Ja mam, vorige week, toen ik ook hier was, hebben we het over de Heilige Vader gehad.
De vragende blik in de ogen van haar moeder week niet. Heilige Vader, kind, dat schrijf je toch met hoofdletters, hè?
Ik zou het niet weten, mam, zei ze. Dit gaat de verkeerde kant op, dacht ze.
Nee, natuurlijk niet, jij hebt al genoeg aan je hoofd met de koningin. Twee, drie keer per dag, het is wat. Er zijn niet veel mensen die dat ook meemaken.
Wordt vervolgd, morgen.