Meerssen, 6 april 2011
Wij ruimen op in huis. Mijn lieve L. heeft daarin het voortouw genomen en haar oog is nu gevallen op de boekenkasten. Lezen is haar passie en boeken zijn de mijne. Zij leest de boeken die zij koopt en leent en krijgt en ik heb ze. Om het verschil even stevig uit te vergroten. Want ik lees ook wel maar veel trager en veel minder regelmatig. Gevolg is dat mijn stapels altijd groeiden en die van haar steeds op gelijke hoogte bleven.
Er verschijnen ook veel te veel boeken die uitschreeuwen dat zij mijn honger naar kennis, verbeelding en schoonheid zullen stillen. Dat moest niet mogen. Tegelijkertijd ben ik lui, snel afgeleid en veel te gemakkelijk te paaien met geouwehoer op de televisie en met nieuwe muziek van mijn favoriete muzikanten op cd’s. En er was een tijd dat de fiets mij voortdurend van de bank hield terwijl de stroom aantrekkelijke boeken niet opdroogde. En een weekend ben ik bovendien nog altijd al snel helemaal kwijt aan de kranten, familie, een klassieke wielerkoers en vaak ook een onverbiddelijke slaap die mij overvalt.
En nu moet ik op de blaren zitten. Want boekenkasten leegruimen doet pijn. En dan niet vanwege de boeken die ik gelezen heb en niet houd. Nee, het is met name al het edele drukwerk dat ik nog niet gelezen heb en niet houd. Boeken die ik in een vlaag van hebzucht mee naar huis genomen heb. Artikelen die ik uitgeknipt heb en op een stapel heb gelegd om nog eens bij de hand te hebben. Over geschiedenis, architectuur, politiek, samenleving en de goede god mag weten wat al meer.
Ik doe het spul weg in de wetenschap dat ik het nooit meer zal lezen en dat doet pijn. Ik vind het jammer, niet om wat het is, maar omdat ik er niet aan toe gekomen ben en ook niet meer aan zal toekomen. Het voelt als het definitief aan de straat zetten van nog niet echt maar toch eigenlijk al wel verloren tijd. Wat de pijn nog enigszins verzacht is dat ik er ook niet meer aan toe wil komen. Ik maak gedecideerd keuzes en dat voelt dan weer goed. En verder, er blijft nog zo veel moois over dat ik daar dan ook weer blij van wordt. Een mix van hardcore voorkeuren die de tand des tijds hebben weerstaan en nog te verkennen werelden van feiten, kennis, verbeelding en schoonheid. Prachtige boeken zijn het, die blijven staan.
Alleen nog even lezen.