dinsdag 27 november 2007

Vanochtend werd ik aarzelend wakker uit een stevige schele slaap. Schele slaap bestaat officieel niet, ik weet het, maar schele hoofdpijn wel. Schele hoofdpijn is de volkse variant van de meer chique migraine en verder net zo vals. En mijn schele slaap is een slaap met zwaar comateuze trekjes. Zij doet zich met name voor als de winter in de startblokken staat. Ze is een bitch, een ware Killer Queen. Normaal vréét het tijd me van haar los te maken maar vanochtend parelde uit een krantenkop het woord mondvermaakjes op mij af. Ik besloot, gezien de context, dat het staat voor het meer chique, Franse amuse-gueule en daar dan het meervoud van. Nog nooit van gehoord. Wat een vondst, dacht ik. Heel even maar, overigens, want ik houd ik niet zo van die vertalingen. Zelfs niet als ze de bitch uit mij verjagen maar al helemaal niet als ze bijdragen aan dat toch al walgelijke Nederlandse keukenidioom. Denk aan huisgemaakt of op een bedje van …, proeverij, met begeleiding van….. of geroerbakken. Maar, ik bleek een van de weinigen die voor het eerst van zijn leven op mondvermaakjes stuitte. Dat getuigt van grote – zij het wat mij betreft niet verwijtbare – onwetendheid want het kostte Google ongeveer 0,12de van een seconde om zo’n 371 verwijzingen naar het woord te vinden. Ik kwam onder andere uit bij Mykene – Leuven, Belgium – dat ons als prélude op zijn oudejaarsavondmenu een Glaasje champagne met mondvermaakjes aanbiedt. En waar we het dan over hebben? Wel, dan hebben we het over Crème brûlée van ganzenlever, Sushi van prei, Gerookte zalm, mierikswortel en zure room, Tortellini met vierkazen en crème van eekhoorntjesbrood. In Nederland kunt u voor mondvermaakjes bijvoorbeeld terecht bij Herberg Stadt Stevensweert.