Meerssen, 26 november 2008
Het was een mooie week. Onder andere vanwege vier culturele momenten. Vorige week dinsdag De koopman van Venetië in het Theater aan het Vrijthof, vervolgens op woensdag het gedicht Bordenhal van Wiel Kusters, vrijdag op teevee André Rieu in Melbourne en zondag jl. in Het Theehuis in Venray het Schönbergkwartet met werken van Anton Webern, Maurice Ravel en Dmitri Sjostakovitsj. Dat jullie niet denken dat we voor de poes zijn.
Wat zal ik er over zeggen? De koopman …, in een regie van Theu Boermans en met Pierre Bokma in de rol van Shylock, was absoluut prachtig. Het gedicht van Kuster leidde tot een leuke discussie over de aard en de rol van kunst met vriend F.. Kunst overschreeuwt zichzelf in dit tijdsgewricht ongewenst hevig en veel te vaak, denken wij. Heb ik begrepen. En dat gedicht van Kusters trekt volop aandacht, juist vanwege zijn terughoudendheid. Wel zo plezierig, vinden F. en ik. Hoewel ik ook wel van een lekker confronterend stukje knallende kunst houd. Overigens, je vindt Bordenhal op de gevel van het Derlontheater in Maastricht. Het concert van Rieu leidde tot aangename herinneringen aan de reis die lieve L. en ik in augustus en september door Australië maakten. En aan de mensen daar. Hun verbondenheid met hun land en die met hun thuislanden. En dan nog afgezien van mijn bewondering voor Rieus geweldige vakmanschap. En dat allemaal ondanks de muziek. En tenslotte, het Schönbergkwartet kan zo verschrikkelijk mooi strijken. En buiten sneeuwde het en daar krijg je in dat bijzondere Het Theehuis dan ook nog eens alles van mee.
Ik schrijf dit stukje dagboek met name ook omdat ik zeker tot maandag aanstaande uit de lucht ben. Er zijn bezoekers van PaulsPlaats die zelfs dat te lang vinden. Ik wens ze veel sterkte toe, de komende dagen.