Inmiddels was de bewolking flink dunner geworden, met hier en daar nog een wolk, maar de zon liet zich al vaker en feller zien. Toch waren we op weg naar een binnenspeeltuin. Nou, dat komt zo. We hadden er een hele dag drie onder onze vleugels en die houden zichzelf niet altijd alledrie even gemakkelijk bezig en als ze met elkaar in de weer gaan dan loopt dat al gauw uit op spanning waarmee ze niet te best omgaan. En wij ook minder dan we zouden willen. Dat hadden we rond half tien al een keer achter de rug. En dus waren we op weg naar de binnenspeeltuin. Dan zouden ze ook met andere kinderen spelen en was de aandacht van elkaar afgeleid.
En dan sla ik nu even een paar uur over.
Inmiddels was de bewolking weer wat dikker geworden. En ook de lucht in de binnenspeeltuin werd langzaam dikker. De ventilatie daar is niet top. Maar daar liepen de dingen desondanks zoals we hadden gedacht. We waren de eersten geweest en een half uur lang hadden ze zonder wanklank gespeeld. Daarna druppelden nog wat kinderen binnen en maakten ze vriendjes en vriendinnetjes. Zo gaat dat op die leeftijd. Niks kat uit de boom, gewoon, hop in het diepe. Na een half uurtje waren ze aan hun eerste periode van verkennende ruzietjes toe maar na weer een half uur: dikke mik.
En dan weer een paar uur verder.
We zeggen: Kom we gaan naar huis. Zeg even dag en misschien tot ziens tegen de vriendjes en vriendinnetjes. En zij zeggen oké en nemen even gemakkelijk afscheid als ze ze leerden kennen. Daarna speelden ze nog een paar uur in hun eigen tuin. En wij zorgden nog wat voor ze en stuurden hier en daar nog wat bij.