Kleine

De wekker, ik hoorde de wekker en dat had ik niet verwacht. Het duurde even voordat ik me realiseerde: De Kleine, de Kleine is vanochtend hier. Ik zeg het maar eerlijk, in de vroege ochtend is de Kleine voor oma. Ik hoorde hoe oma opstond en sukkelde weer in slaap. Toen ik rond negen uur gewassen en gestreken de kamer binnenliep stond de kleine op zijn krukje naar buiten te kijken en zei: Hoi Paul, het regent. De Kleine als weermannetje, dat kenden we nog niet. Ik dankte voor de informatie en vroeg of het hard regende. Dat valt wel mee, zei de Kleine. Hij is dik drie jaar en loopt zich warm voor het kleuterschap maar praat soms als een volwassene. Hij zegt dingen als Komt in orde en Dat is oké, toch? of Dat snap ik. Het is een leuk joch dat iets te druk is en nogal veel en hard praat maar hij is vooral vrolijk en weet heel goed wat hij wil. Dat is permanent koekjes, druiven, fristi en ranja. Prima hoor maar gelukkig kunnen wij goed nee zeggen. Soms te vaak naar zijn zin maar uiteindelijk komen we er wel uit. We zijn aan elkaar gewaagd. En hij wil boeken lezen. Nou ja, wat daar op lijkt. Terwijl oma El ging douchen kwam hij aanlopen met Ik Wil De Maan en Het Alfabet. Of opa maar even ….. En dat wilde opa wel. Want opa vindt voorlezen leuk. En dan vooral als een boek ruimte biedt om niet voor te lezen maar een potje ongeremd zinvol te kletsen met zo’n kind als de Kleine. Dat sluit goed aan bij de voorkeur van de Kleine in alles een aanleiding te zien om een verhaal te vertellen. Het Alfabet is dan een ideaal boek. Het staat barstensvol kleurrijke tekeningen die verleiden tot oeverloos babbelen over dieren, kleuren, cijfers, spullen, vormen, mensen en joost mag weten wat nog meer. Jongens, wat kan ik genieten van een gesprek met de Kleine boven dat letterboek. Morgen komt zijn grote broer oma en opa interviewen. Moet van zijn school. Zin in. Die kan er ook wat van, van een goed gesprek voeren.