Vanavond moest en zou het dak er af. Gerry van Lieshout zou naast Jan, Dries en de andere jongens zijn naam als volkszanger definitief vestigen en daarmee hopelijk tegelijkertijd een bijzonder plekje in het hart van zijn stille liefde veroveren. Speciaal voor deze avond, dit unieke optreden voor zijn trouwe thuispubliek, had hij een aantal nieuwe liedjes geschreven. Natuurlijk zou hij zijn hits Als Jij Met Je Heupen Wiegt, De Zon Schijnt Ook Voor Losers en Ik Houd Met Heel Mijn Hart Van Jou zingen. En dan was succes verzekerd. Maar vanavond moest het grootser, moest het super de super worden. Hij verwachtte een kleine tsunami van rode rozen en onderbroekjes maar daarvoor deed hij het vanavond niet. Nee, vanavond zouden zijn gillende en huilend juichende fans hem op de golven van hun ovationele applaus naar Karlijn dragen. En Karlijn naar hem. Na vanavond Karlijn / bende gij vort van mijn speelde daarop vooruit lopend al vast op de tonen van een zwierig walsje door zijn Helmondse hoofd. Ze zou er zijn. Hij wist het zeker. Speciaal voor vanavond had hij geschreven Jij bent het verhaal van mijn leven / zonder jou wordt dat niet geschreven / zonder jouw wordt dat nooit echt super compleet / maar meer een verhaal dat je zo weer vergeet / zonder jou is mijn leven nooit helemaal af en ga ik voor niks van mijn wieg naar mijn graf. Het couplet was hem boven het toetsenbord van zijn laptop zo uit de vingers gerold. Hij had zelf versteld gestaan van de inspiratie die zijn prille liefde voor Karlijn in hem los wist te maken. Maar het was gewoon niet anders. Hij had nog wel geaarzeld over of het woord graf wel in de tekst van een liefdeslied op zijn plek was. Het was meer een woord voor in de blues maar het kwam zo mooi uit in zijn refrein. Hij wist dat kill your darlings belangrijk was voor een tekstschrijver, juist ook voor een van volkse komaf, maar deze kon hij niet over de kling jagen, vond hij. Deze was écht te gek mooi.
Een heel eind meer naar het westen stapte Karlijn samen met Jan van Boekel op Reina Beatrix International Airport bij Oranjestad uit het vliegtuig. Voor een lekker weekje Aruba. Heupwiegend liep ze naar de douanier. Het was zondag. De man had duidelijk geen zin in zijn werk. Geen ambitie, ook waarschijnlijk, als je Hero Brinkman mocht geloven. Het liep tegen het eind van de middag maar de zon scheen nog volop. Wat hield ze van Jan. Met heel haar warme hart. Het was ook de zondag van Gerry. Die nu in Helmond ongetwijfeld het dak van de feesttent stond te zingen. Zijn fans zouden door het dolle zijn. Super de super vuurwerk zou hij er van maken, had hij gezegd. Met een gouden randje, had ze aangevuld. Ze had hem met opzet niet verteld dat ze er vanavond niet bij zou zijn. Ze wilde hem het verhaal van Jan en haar nog besparen. Zij had dan wel niks met Gerry maar hij des te meer met haar, had ze de laatste weken gemerkt. Eenmaal terug van Aruba was het vroeg genoeg om hem uit de droom te helpen.
Meerssen – maandag 02 02 2009