Op 3 april 2002 waren we in de buurt van Sevilla, in een resort. Met onze jongens. We zouden een weekje golflessen krijgen. Enfin. Denk er van wat je wilt. Ik schreef daar toen een stukje over in mijn reisdagboek. Daaruit een fragment. Karel Droog heet anders, in de werkelijkheid.
Gisteren voor het eerst golfles. Van ene Karel Droog. Niet goed genoeg voor het profcircuit, wel voor een professoraat in de golfsport. We krijgen namelijk onderricht via de Dutch Golf Academy. Hij verlangt erg naar ene Saskia uit Duitsland die hij onlangs onderricht heeft gegeven. In elk geval in de golfkunst want zij staat in full swing op zijn video. Verder vertelt de video niets. Evenmin Karel. Wel laat hij zich ontvallen dat het wel niets zal worden want zij woont samen. Verder zit zij volop in zijn hoofd want Karel vergeet veel, heeft de organisatie van zijn lessen nauwelijks op orde. Verder geeft hij prima les. Gisteren onder een stevig zonnetje. Vandaag ook, maar wel even onderbroken door een flinke bui en terwijl het nog harder waait dan gisteren. Onze swing verbetert zienderogen, onze grip is perfect, ons bunkerspel begint al vorm te krijgen. Nu nog leren golfen. Maar dat kan niet in in negen uur bezweert Karel ons. Die overigens Saskia zou hebben geheten als hij een meisje was geweest. Wat is de wereld toch klein. En het toeval groot. Hoewel, bestaat toeval wel? Is die match niet een teken van voorbestemming? We zullen het nooit weten, denk ik. Over zes dagen is Karel weer uit ons leven.