Hallelujah

Vanavond zaten we aan tafel met onze jongste zoon en onze jongste schoondochter. Lekker eten, hemelse modder, drankje, goede gesprekken. Goed bezig, die twee. In 2013 zaten we er op paasavond anders bij. We vroegen ons af of mijn moeder de ochtend nog zou halen, die nacht. Maar het kon ook nog dagen duren voor ze de geest zou geven. Ze had per slot van rekening al heel dik 92 jaar op de teller. Dan komt het niet aan op een dag. En wat waren we moe van het waken. We moesten even gaan slapen. Het was de nacht waarin de overgang van het donker naar het licht gevierd wordt, althans in katholieke kringen. Althans volgens de celebrant van de dienst, van de mis op de televee, vandaag. In 2019 zong ik nog in het Basilicakoor in Meerssen. We sloten toen de paasmis af met het Hallelujah van Händel. Ik vond dat nogal heftig, qua emotie. Wat een geweldig lied. In de vroege ochtend van de paasnacht van 2013 kregen we een telefoontje: Mijn moeder was rond 04:00 overleden. Daar moest ik vanavond nog even aan denken.