Eerder gepubliceerd op de website van Meer Vandaag, lokale omroep Meerssen, in de rubriek Min of Meer.
Afgelopen week raakte de gemeente een van haar wethouders kwijt. Luc Volders stopt ermee. Zijn gezondheid maakt het hem onmogelijk goed te functioneren. We zullen zijn onverwacht uit de hoek komen gaan missen. Altijd verrassen, was zijn motto. Ondertussen is het eindelijk wat koeler. Nu we vaker met hitte te maken krijgen is er meer behoefte aan groen. Zo pleit VVD-lid van Provinciale Staten Herman Nijskens voor meer groen in de Limburgse steden. Groen zou ook meer toeristen (geld!) trekken. Alsof Maastricht, bijvoorbeeld, niet juist toeristen kwijt wil. Ik wel, in elk geval, als ik er zou wonen. Maar ik woon er niet. De komende maanden zullen uitwijzen of dat op korte of op langere termijn wel het geval is.
Maar goed, de dingen een voor een: eerst het debat over de begroting. Er hangen bezuinigingen in de lucht. Net als in Maastricht overigens. Op het moment financieel niet echt een ideale partner, lijkt het. Kampt met ongeveer dezelfde problemen als de gemeente Meerssen. En terwijl er bij de provincie plannen zijn een miljoen bomen te planten en Herman Nijskens de steden groener wil, zijn er ook plannen om in Born het Sterrebos met eeuwenoude eiken om te leggen. Wat is hier de visie? (Geld?)
Er lijkt trouwens weinig op tegen hoor, om ook groen in geld uit te drukken. Geld is de taal die in een door hebzucht gedreven wereld het best begrepen wordt. Wat levert voor een samenleving meer op: een bos of een fabriek? Met een bos boeken we gezondheidswinst en hebben we voor heel veel mensen minder zorgkosten. We wegen dan ook andere maatschappelijke kosten en baten. Dat is breder dan alleen zo veel mogelijk productie draaien en verkopen. Ik heb het ook maar uit de krant hoor: Natuurbehoud is gewoon economisch verstandig. Het lijkt me logisch.
Ik word in elk geval blij van waar ik woon en blij zijn is gezondheidswinst, schijnt. Zonder dat de mens zich er te veel mee bemoeit, verandert het landschap hier voortdurend. Opeens hebben we dit jaar een grote zwerm spreeuwen rond ons huis. Het is een genot om ze ‘s avonds in volle vlucht te zien. De energie die daar vanaf spat. En hoe ze neerstrijken op de bomen bij het huis. Om in de avondzon een beetje rond te zitten kijken. Ik word daar ook heel rustig van (weer gezondheidswinst).
Waar ik dan weer erg onrustig van word: de beelden van politici die door bewoners van Burgerwappieveen ernstig worden gehinderd. Kankermongool, ik ga je doodmaken, riep er een. Het gaat dan om types die denken dat La Corona een uitvinding is van Marc Rutte/Bill Gates/George Soros (zelf kiezen, graag). Mijn advies: Laten we wat meer naar elkaar omtzichten.
Min of Meer – 26 augustus 2020 – week 34