Fout!

Een artikel in de Limburger van vandaag opent met de kop: ‘Mentaal sterke Femke van Empel gunt niemand in haar schaduw.’ Dat is fout. Dat is echt zó ontzettend fout. Het is: duldt niemand in haar schaduw. Het was zo’n misser die me weer even wakker schudde. Meestal, als ik taalfouten tegenkom, denk ik: Ach, wind je niet op, je kunt er toch niets aan doen. De fout is gemaakt, je hebt het telefoonnummer van die journalist helemaal niet, een ingezonden brief is het ook niet waard, laat maar. Morgen verpakken ze er de vis in, in die krant. Daarbij, je maakt zelf ook weleens een fout, dus niet zeuren. De pot verwijt de ketel. Maar vandaag werkte dat niet. Dat gunt in die context gebruiken, dat dat gebeurd was, dat bleef zo ontzettend jeuken. En ik ben neerlandicus, dat maakt dat je niet altijd kunt zwijgen. Adel verplicht, hè. Het is wartaal die je verwacht in de spreektaal, als mensen onder druk tempo moeten maken, niet in de schrijftaal, en al helemaal niet in de journalistiek waar normaal gesproken een eindredacteur de ergste shit uit de kolommen veegt. Ik heb een tijdje van die wartaal verzameld. Van het kaliber: ‘Triest dat mensen een slaatje slaan uit wanhopige ouders die een autistisch kind hebben.’ En uit de spreektaal: ‘Ik wil niet te veel mensen tegen de borst stuiten.’ – Gert Verhulst in Jinek – 11 juli 2017 en ‘Hij haalt het onderste uit zijn tenen.’ – Henk Lubberding over Alberto Contador – de Avondetappe – 20 juli 2017. Ik heb er nog meer, maar het is genoeg geweest voor vandaag. Slaap lekker, straks.