Ego

Rond 19:15 liep de raadszaal vol. Vol is overigens een relatief begrip. Het was meer: iedereen die er per se moest zijn was er en verder was er helemaal niemand. Mogelijk dat er ook nog wat burgers thuis op het puntje van hun stoel zaten om de stream te volgen. Om half acht begon de vergadering van de commissie Werken & Besturen. Gemeente Venray. Op de agenda allerlei stukken waarvan je zou denken dat burgers ervoor te hoop lopen. Denk aan hoe om te gaan met arbeidsmigranten, hoe stichtingen, verenigingen, natuurlijke personen en andere rechtspersonen aan subsidie kunnen komen, het innen van leges, de aanpasing van de Algemene Plaatselijke Verordening en de hoogte van gemeentelijk belastingen en leges in 2024. Ik moest er als lid van de commissie bij zijn omdat ik enkele vragen had. Dat is ook de taak van een commissielid: opheldering te vragen en zaken aan te stippen en misschien ook een beetje op scherp te zetten voor waar het tijdens de raadsvergadering in het debat tussen de raadsleden, de gekozen volksvertegenwoordigers, echt over zal gaan. Maar, natuurlijk konden wat commissieleden het weer eens niet laten het detailwerk van de betrokken ambtenaren nog even lekker door te nemen en een momentje voor zichzelf te creëren. Kijk eens hoe goed ik in de materie zit, hoe diep ik ben gegaan in deze stukken, hoe ontzettend beter ik het weet. Ambtenaren – en wethouders – spitsroeden laten lopen. Dat is voor gestold wantrouwen een monumentje oprichten. En dat neemt zoveel tijd. En weet je, ik weet uit ervaring dat het als raadslid moeilijk is de grote liijnen in het vizier te houden. En ook dat je ego je daarbij behoorlijk in de weg kan zitten.