Vandaag weer een oud stukje, wel nog de moeite van het lezen waard, denk ik. Het is van 2 juni 2021. Het verscheen op de website van Lokale Omroep Meerssen. Ongeveer een maand voordat we naar Venray verhuisden.
Gisteren maaide ik een zee van madelieven. Dat wil zeggen, ik maaide het gazon of wat daarvoor door moet gaan. Het groeizame gestaag regenen van de afgelopen weken was met name de madelieven goed bevallen. En toen zat er vanochtend bij wijze van hint – toeval bestaat – een mail in de box waarin voor het woord biodiversiteit een belangrijke rol was weggelegd. Het was op de eerste plaats een marketingmail maar dan wel een met goede bedoelingen. Men hield mij voor: De verscheidenheid aan leven op aarde waaronder alle planten, dieren en micro-organismen, houdt onze natuur in balans. Het leek erop dat hier voor mij als mens geen rol was weggelegd. Maar niets was minder waar, want als ik nou maar winterharde maagdenpalm en geranium, geurende lavendel, zomerlang bloeiende vrouwenmantel en een breed scala aan andere planten in mijn tuin zou hebben, dan zou ik via hun pollen en nectar voedsel geven aan bijen, vlinders en hommels.
Daar stokte het verhaal over de verscheidenheid wel zo’n beetje, waarschijnlijk omdat daarmee het aan de man te brengen assortiment benoemd was. Maar ik begreep wel dat ik, met in mijn gazon enkel madelieven, niet echt goed bezig was, qua balans in de natuur. Ook al presenteerde zich daaronder al het tere, jonge blad van een wilde weelde aan honingklaver. Wat ik miste in het verhaal was hoe die balans in de natuur goed zou zijn voor mijzelf. Voor mij als lotgenoot van hommels en bijen en vlinders, dus.
Ondertussen drong zich de vraag op waarom we biodiversiteit zijn gaan zien als een absolute voorwaarde voor balans in de natuur, die op haar beurt weer noodzakelijk is voor het voortbestaan van de planeet. Voorop gesteld, ik begrijp dat en als het hier om een mening gaat en niet om een wetenschappelijk feit: ik ben het ermee eens. Maar, waarom zien we diversiteit dan niet als een voorwaarde voor een goede balans in de samenleving en voor het voortbestaan daarvan? Waarom willen we bewust of onbewust vasthouden aan monoculturen als wit, christelijk, moslim, hetero? We willen biodiversiteit en daarmee ook strijd omdat die goed is voor balans in de natuur en deinzen terug voor (bio)diversiteit en daarmee voor debat, voor herschikking, voor dynamiek in de samenleving omdat dat niet zou leiden tot balans? Heeft een samenleving niet veel meer toekomst met meer verscheidenheid? Ik denk het wel.