Dingetjes

We zaten bij Em op het terras. Het was er nogal warm. Er stond weliswaar wat wind, maar toch. De warmte bleef er hangen onder de overkapping. Overkappingen zijn fijn maar vooral als het regent. We aten koude soep, een rucolasalade met sinaasappel en dadel en daarna nog een broodje kaas. We hadden Em inmiddels al een maand of vier niet gezien of gesproken. Ja, wel een paar keer ge-appt maar dat telt niet echt. Met Em praten we altijd alle dingetjes van het leven door. Ze is dik twee jaar geleden haar Ha verloren en ze beleeft haar leven zonder Ha zeer intens en kan daar in wijsheid naar kijken en sterk door zijn. Wij luisteren en proberen er ons voordeel mee te doen. Zo nu en dan kwam op het terras een muis voorbij. Muizen hebben de gewoonte zich in eerste instantie vanuit een ooghoek te laten waarnemen. En op het moment dat je je ervan bewust bent dat je mogelijk een muis ziet, is het beestje alweer verdwenen. Maar nee, deze muis nam de tijd en verdween in een rustig tempo onder wat lavendelstruikjes. En daarna nog een keer en daarna nog een keer. Nee, Em was niet bang voor muizen, zei ze, als ze maar niet naar binnen kwamen. Dat was nog nooit gebeurd. En nee, ook als ze binnen zouden komen, een muizenval zetten en dan zo’n klap en dan zo’n dood beestje, zielig en zo. En zo hoopte ze nogmaals, de achterdeur stond open, dat de muis of de muizen nooit de afslag naar haar keuken zou(den) nemen. Maar genoeg over de muizen. We spraken met Em af snel weer voor een lunch bij elkaar aan te schuiven. En dan komen al pratend alle dingetjes van alledag ook weer op tafel.