Eerder gepubliceerd op de website van Meer Vandaag, lokale omroep Meerssen, in de rubriek Min of Meer.
We wonen een beetje buiten het dorp, dicht tegen de weiden en een bos aan. Nou ja, weiden; nou ja, bos. Eigenlijk zijn het meer weitjes en een bosje. Daar is op zich niets mis mee want juist dat kleine is de charme van het landschap in deze streek. In de loop van de jaren is een aantal weiden wat aan het verwilderen gegaan. Het aantal verschillende soorten kruiden en grassen neemt er hand over hand toe. En nu ook in ons grasveldje in de tuin. Steeds vaker zien we daar ook de sporen van wat in sprookjes wilde dieren heet. Een drol van een vos, een verwaaid tapijtje van duivenveren, de duif prooi van een buizerd vermoed ik, graafsporen van woelmuizen en mollen, heel soms een uilenbal. Een tijdje geleden had ik het geluk een hermelijn golvend de wei tegenover het huis te zien oversteken.
Het is rijkdom, mensen. Vooral nu in deze tijd van het jaar in het luchtruim boven het huis en de tuin de jonge mussen straaljagertje spelen. Het zijn kamikazepiloten. Nog maar een paar weken uit het ei en nu al beter dan Verstappen. De snelheid is top en het bochtenwerk meer dan uit de kunst. En dan hebben we het nog niet over de zwaluwen. Maar die hebben het gemakkelijker. Op hun vlieghoogte zijn er geen obstakels.
Maar goed, wat heeft dat allemaal met die duim te maken, vraag je je af. Nou, ik zat vorige week donderdag naar de beeldvergadering van de gemeenteraad te kijken en daar moest tegen het einde van de avond over een en ander gestemd worden. Ook hoofdelijk. Dat wil zeggen dat ieder raadslid helemaal zelf ja of nee moet zeggen. Met het hoofd in beeld en bij ja met de duim omhoog en bij nee met de duim omlaag. Een soort van oefenen voor Facebook, speciaal voor raadsleden, zeg maar. En de voorzitter houdt streng in de gaten of dat wel allemaal precies zo gaat. En nou komt het: Bij een van de stemmingen heb ik de duim van P. L. niet gezien. Ik zeg het maar even. Iemand moet het doen. Ben benieuwd of ik de enige was.
Wat een vergadering, trouwens. Ik vond het zelf niet echt een hoogtepunt dat een van de raadsleden suggereerde dat de andere raadsleden niet aan herindeling wilden omdat hun dat hun 1.000 euro in de maand zou schelen, want eenmaal bij Maastricht: raadszetel kwijt. En evenmin toen een ander raadslid suggereerde dat andere raadsleden die herindeling de beste oplossing voor de gemeente Meerssen vonden, omdat die dan haar problemen over de schutting bij Maastricht kon gooien. Ik ben geen moraalridder, echt niet, maar jongens en meisjes van de raad, ik heb jullie wel eens beter in vorm gezien. Iets inhoudelijker, zal ik maar zeggen. Wat mij betreft was dit een dikke duim omlaag.
Min of Meer – 15 juli 2020 – week 29