Chartres

Het is nogal een gebouw, de kathedraal van Chartres. En hij trekt daarom ook nogal de aandacht. Want, ze is voor iedereen van veraf zichtbaar in de bijna eindeloze vlaktes van het Noord-Franse land, van dichtbij is ze omzwermd door honderden toeristen in opperste verbazing over zo’n groot volume met zo veel details. Ook, nee, juist binnen. Het is warm, zelfs onder de parasols van de terrassen valt nauwelijks verkoeling te scoren. Wel in de kathedraal zelf. Van oudsher koesteren gelovigen zich er in de warmte van het geloof, vandaag ook verhitte bezoekers in de koelte, opgeslagen in de eeuwenoude stenen kolommen en muren. Geen woord te veel als iemand zegt of schrijft dat in deze monumentale kathedraal wezen en aard van de gelovige katholiek – en dan vooral ook die uit vroeger tijden – goed zijn samengevat. Vandaag was de kathedraal bovendien het fraaie decor van de Hernieuwing van de Doopbeloften (ook wel Plechtige Communie) van een groep leerlingen van een nabijgelegen school. Hier wortelen tradities nog sterk. En nu, vanuit het centrum van de stad, rond de kathedraal horen we hoe het festival van de muziek losbarst. Op het plein voor het hotel straks een rockconcert. Slaap lekker. Morgen naar huis.