23 september 2008
Vannacht om 2:15 vanuit Cairns aangekomen op Perth Domestic. Daar het gebruikelijke vocale dreigen door het luidsprekersysteem met beagles die aan je koffers komen snuffelen, getraind op het ruiken van vers fruit. Indien aangetroffen, dan 2.000 dollar penalty. West Australië, dus. Geen hond gezien. In elk geval letterlijk niet en figuurlijk bijna niet. Want midden in de nacht. Zondag was een lastige dag. A day to throw away. ’s Morgens eerst de kampeerbus van onder tot boven grondig schoongemaakt en vervolgens naar het vliegveld gereden om te kijken of we daar voor de rest van de dag onze bagage konden stallen. Dat kon, maar tot uiterlijk vijf voor acht p.m.. Daarna naar Apollo car rental om de bus in te leveren. You give me the keys, sir. Ze hebben er nog niet naar gekeken. We hadden hem zonder wielen kunnen afleveren – Sorry mate, all 4 lost on your bumpy roads – en ze zouden er nog niets van gezegd hebben. Daarna met een taxi naar de Esplanade van Cairns. Daar komt op zondag Le Tout Cairns om er te flaneren. Het is er een beetje Italiaans maar misschien dat ik die associatie alleen maar heb omdat ik weet dat in dat gebied Italianen van oorsprong een belangrijk deel van de bevolking vormen. Want eigenlijk zie je dat flaneren, zien en gezien worden, wel op meer plaatsen aan de oostkust. Met name in Noosa Heads, bijvoorbeeld. Dat iedereen op een centrale locatie in het centrum van de stad of het dorp aan de rand van de oceaan bijeenkomt om er het mooie weer, de familie en de vrije dag te vieren. Of aan de barbecue of in het restaurant. Soms is er ook nog een lagoon, een soort stadsstrand tegen de oceaan aan. In elk geval zagen wij lagoons in Airlie Beach en Cairns. Het zijn heel nadrukkelijk meat beaches en daardoor ook meet beaches en dat heeft natuurlijk wel iets als je een dag kapot moet slaan met niets doen. Nou, die Esplanade zijn we dus een keer of wat op en neer gelopen en we hebben er uren op bankjes gezeten. In de zon, in de schaduw, in de zon, in de schaduw .………… We hebben er koffie gedronken en gegeten en koffie gedronken en gegeten ……….. We hebben er een uur in het water zitten kijken naar visjes en krabbetjes en vogels en dergelijke. Vogels aan de Esplanade in Cairns, onder andere pelikanen, witte ibissen en meeuwen. Tegen 20:00 uur hebben we op het vliegveld de koffers opgepikt, hebben we ingecheckt, zijn we door security gegaan en hebben we vervolgens tot 23:00 zitten wachten in de vertrekhal. Wat gelezen en gekeken en muziek geluisterd, soms allemaal tegelijkertijd. De vlucht naar Perth duurde vijf uur. Daar zal ik niet over uitweiden. We waren rond 3:00 uur Perthtijd in ons hotel. Daar hebben we nog wat kunnen slapen tot ongeveer 9:00 uur. Nu loopt Nederland zes uur op ons achter. Was aan de oostkust acht uur. Het is hier een stuk frisser. De winterkou zit hier nog in de gebouwen terwijl het buiten al begint op te warmen. Overdag is het buiten aangenamer dan binnen. Na het ontbijt de huurauto opgehaald bij – weer – Apollo en naar tante Bee gereden. Die was heel erg blij ons te zien. Verder staat Australië nogal op zijn kop wegens de aanstaande komst van André Rieu. De Aussies blijken opeens echte straussies. In elk geval als André Er uit Em met zijn Strauss Orkest op bezoek komt. In Perth komen naar verwachting 40.000 mensen naar zijn concert in de Subiaco Oval. In Cairns zagen we een biografie van de hand van Marjorie Rieu in de boekhandels liggen. Gaat er grif van de hand. Overigens hier ook lonely planets over Amsterdam en Nederland. Voor wat betreft Limburg beperkt die laatste zich zo’n beetje tot Maastricht. Je gaat een beetje blozen van de credits die de stad bij de auteur heeft.